خروج امام حسین (ع) از مدینه و اقامت وی در مکه

امام حسین (ع) راهی جز خارج شدن از مدینه نداشت و با تهدید

به ترور رو به رو بودند بنابراین شبانه از مدینه به سمت مکه خارج شدند.

ولید بن عتبه والی مدینه به‌حکم یزید بن معاویه در شبِ شنبه، سه روزْ

باقى‌مانده از ماه رجب سال اقدام به گرفتن بیعت از امام حسین ع

و عبدالله بن زبیر کرد. امام حسین (ع) از بیعت خودداری کردند.

پسر زبیر، همان شب از مدینه به سمت مکّه خارج شد.

صبحگاهان، ولید، مردانى را در پى او فرستاد. او هشتاد سواره

از افراد بنى امیّه را در جستجوى او فرستاد؛ ولى به وى دست

نیافتند و بازگشتند. آخرهاى روز شنبه، ولید، مردانى را در پى

امام حسین (ع) فرستاد تا در مجلس او حضور یافته، با ولید از

طرف یزید بن معاویه بیعت نماید.امام حسین (ع) به آنان فرمود:

«تا فردا شود و ببینیم چه مى‌کنیم». آنان آن شب، دست از

امام حسین (ع) برداشتند و به وى براى بیعت اصرار نکردند.

در همان شب یعنى شب یکشنبه، دو شب ‌مانده از ماه رجب،

امام به سمت مکّه حرکت کرد.[۱] امام حسین (ع) هنگام خروج از

مدینه  این آیه را ‌خواندند:

«فَخَرَجَ مِنْهٰا خٰائِفاً یَتَرَقَّبُ قٰالَ رَبِّ نَجِّنِی مِنَ اَلْقَوْمِ اَلظّٰالِمِینَ»[۲]

«از آن دیار، با ترس و هراس، بیرون رفت و اوضاع را مى‌پایید. گفت:

پروردگارا! مرا از قوم ستمگر، رهایى بخش».